Jæja þá ætti fæðing krílisins að fara að bresta á.  Í fyrramálið klukkan 9 á að meta stöðuna í eitt skipti fyrir öll.  Náði loks í lækninn minn í gær og við fórum yfir stöðuna.  Hún er á því blessunin að setja fæðinguna af stað og lofaði að eftir 4-5 daga yrði krílið komið í heiminn.  Nenni nú ekki að fara út í allt þetta stúss eins og belgrof, gangsetningu, keisaraskurð og svo framvegins enda kemur það allt í ljós í fyrramálið.

Þessi meðganga hefur annars verið skrautleg eins og allir vita sem fylgst hafa með.  Eflaust þykir einhverjum um aumingjaskap að ræða og ef svo er þá verða þessir einhverjir að eiga það við sig og gaman væri að þeir geymdu það bara líka hjá sér.   Byrjunin eins og í bæði hin skiptin snérist nær eingöngu um það val hvort Skellan vildi kasta upp í klósettið, græna vaskafatið nú eða gráu skúringafötuna.  Ófáar ferðir í mæðraeftirlit og í framhaldinu heimsóknir á lansann til að fá næringu því öll næringin sem frú Skella setti ofaní sig endaðieins og áður sagði í fötunni góðu, klósettinu nú eða vaskafatinu græna.  Nálastungur, höfuðbeina og spjaldhryggsjöfnun nú og allskyns lyf höfðu nánast ekkert að segja.

Nú næsta vandamál var blóðþrýstinginn sem er búin að vera í sögulegu hámarki allan tíman nema þegar hann tekur uppá því að vera í sögulegu lámarki.  Endalausar lyfjabreytingar til að reyna að ná tökum á þrýstingnum hafa misjafnan árangur borðið enda Skellulíkaminn flókið fyrirbæri þegar kemur að þrýsting.

Mjaðmirnar hafa verið að pína frú Skellu en upp tóku sig gömul meiðsl sem Skellan varð fyrir þegar hún gekk á tunglið fyrir nokkrum árum.  Við tóku sjúkraþjálfunartímar sem hjálpuðu aðeins og löguðu svo sem ekki neitt.  Þannig að frú Skella hefur þurft að sætta sig við að hafa göngulag Stokkandar í þónokkurn tíma.  Og seinni hluta meðgöngunar getur hún nánast ekkert hreyft sig seinnipart dags sem hefur stundum valdið truflun á heimilishaldi gerðisins háa. 

Þá er það kláðinn sem fór að plaga frú Skellu en bara í lófum og á handaböku, iljum og ristum.  Klægjuköstin urðu til þess að eiginmanninum á bænum var einu sinni svo nóg boðið að hann bað frú Skellu fyrir alla muni að hætta þessu klóri og fara bara í sokka.  Spurning um hvort eiginmaðurinn hafi ekki verið í röngu námi og hafi átt að velja einhverskonar lækningar í staðin fyrir Viðskiptafræði.  En til að gera langa sögu að örsögu þá lagðaist kláðinn ekki við að fara í sokka.  Eftir blóðprufur kom svo í ljós að um Gallstasa var að ræða en þá mælast gallsýrur í blóðinu sem er víst ekki gott.  Frú Skellu var því skellt á tvennskonar lyf og blóðprufur teknar á tveggja vikna fresti til að athuga hvort að gallsýrurnar væru ekki skikkanlega lágar.  Kláðaköstin minnkuðu sem betur fer en skjóta samt en upp kollinum.  Vegna þessa kvilla var frú Skellu líka sagt að hún mætti ekki ganga með allan meðgöngutíman.

Eftir miklar breytingar á heimili Skellunnar um páskana þar sem henni datt í hug að skynsamlegt væri að breyta herbergisskipan í gerðinu háa þurfti frúin aðeins að laga til ofaná einum skáp.   Í bleiku loðnu rúmatalagersinniskónum steig frúin uppá stól og tók til við lagfæringarnar.  En einhvern veginn gekk það ekki betur en svo að þegar hún ætlaði að fara niður af stólnum lenti hún eftir höfuðstökk og tvöfalda skrúfu með rassinn sinn góða ofaná stólbakinu sem varð til þess að rófubeinið brotnaði.  Það er alveg ótrúlegt hvað frúin er búin að líða fyrir þetta rófubeinsbrot síðan og í heilan mánuð var gjörsamlega ómögulegt að sitja hvað þá að standa upp.  Þrátt fyrir bleikan barbie kút og sérhannaða sessu viðurkennir Skellan að hún er en að drepast í rassinum.

Síðustu vikurnar hefur frú Skella verið í fullu starfi í mæðraskoðunum og blóðprufum sem hafa verið 3-4 sinnum í viku og þar hefur hún fengið að hitta marga og misjafna heilbrigðisstarfsmenn sem hafa jú flestir staðið sig með sóma.

Þessi pistill lýsir í stórum dráttum brasi frú Skellu á þessari meðgöngu.  Skellan heldur þó að sumum finnist það kannski ótrúlegt að eftir þetta kríli láti hún barneignum lokið.

Skellan kveður að sinni og lætur heyra í sér með skemmtilegar fréttir fljótlega en þangað til skuluð þið hafa það gott.

Skellan heilsar í sól og blíðu í borg óttans ekki kannski í fantaformi en í formi þó.  Ykkur að segja þá hefur bara allt gengið þokkalega vel undanfarið í meðgöngubrasinu nema að rófan er en að stríða.  Varð frekar sár(fór samt ekki að gráta) þegar ég las um það á netinu að rófubeinið þjónaði engum tilgangi í mannslíkamanum.  Merkilegt hvað þetta tilgangslausa bein getur böggað mann mikið.  Nú eru líðnar tvær vikur síðan að ég meiddi mig og ég er en að drepast í þessum fjanda. 

Keyri á Selfoss á laugardaginn ,þó að ég vissi að það væri kannski ekki besta hugmynd í heimi, sem var til þess að gærdagurinn var ónýtur og minns gat ekkert setið.  Það er annars merkilegt hvað maður situr mikið á hverjum degi maður eiginlega fattar það ekki fyrr en maður getur það ekki. 

En að öðru sónarinn gekk bara vel á föstudaginn.  Krílið er 14% yfir meðalstærð og er orðið 10 merkur.  Það er en sitjandi sem skýrir spörkin niður í grindina.  Verð að viðurkenna að ég var alveg að fara að spyrja hvort kynið þetta væri en náði að stjórna mér.  En váááá hvað ég var forvitin. 

Nú svo mældist mín með næganlegt mótefni við fimmtu veikinni þannig að ég tek að mér að annast þá sem verða svo óheppnir að fá hana.

Hef soldið verið spurð að þvi að undanförnu hvort að ég sé viss um að ég gangi bara með eitt barn.  Kannski ekki spurning sem maður er spenntur fyrir að heyra en samt ekkert endilega verri en margar smekklausar athugasemdir sem hafa komið úr ákveðinni átt síðustu 16 árin.  Ætla því að fullvissa þá sem lesa þetta blogg að ég hef það staðfest að barnið er eitt.  Einnig er það á hreinu eins spákonan sagði um árið að annaðhvort er um að ræða litla stelpu eða lítin strák hversu gáfulegt sem það nú er.

Skellan kveður að sinni og biður ykkur að passa á ykkur rófuna því að þó hún sé óþörf þá getur hún verið til töluverðra vandræða.

Gleðilegan 1.apríl kæru vinir vonandi hafið þið náð að plata einhvern uppúr skónum en vonandi ekki eins illa og Ingunni vinkona mín gerði forðum daga.  Er en ansi ferskt í minningunni þegar Veiga hljóp heim úr vinnunni þegar kvikindið dóttir hennar hafði hringt grenjandi og sagðist vera búin að kveikja í Stekkholti 30.  Er viss um að Veiga er en að jafna sig á þessum ósköpum.  En annars hef ég ekkert verið að plata í dag enda annáluð fyrir að vera sannsögul í meira lagi.

Nýjustu fréttir af meðgöngubrasi Skellunar er að mín náði að rófubeinsbrjóta  sig um síðustu helgi. Þurfti aðeins að laga uppstillinguna uppá einum fataskáp heimilisins sem endaði með því að Frú skella hrundi niður og lenti á stólnum sem hún stóð á.  Já geri aðrir betur.Það er semsagt ansi erfið staða á minni núna þar sem að það að sitja er bara vont og það að snúa sér á nóttinni er bara bara mjög vont.  Kannski ekki kjörstaða þegar komið er svona nálægt fæðingu en það hlýtur að reddast.  Skellan situr bara á þessum líka fína bleika barbie sundkút sem hjálpar aðeins til. 

Í sambandi við gallsýrurnar í blóðinu fór Frú Skella með sinn líka auma rass í blóðprufu í morgun og beið í rúmlega klukkutíma eftir að fá tekið úr sér blóð.  Ekki beint skemmtilegt svona þegar maður getur ekki setið (hefði kannski átt að mæta með helv... kútinn).  Fór svo til læknis og fékk einhver lyf sem eiga að halda þessum gallsýrum niðri.  Vonandi verður það bara í lagi.  Á svo að hitta fæðingalækni 8.april sem fara á en og aftur yfir stöðu mála.   Hef á tilfinningunni að ég verði færð uppá spítala í mæðraeftirlit en það er ekkert verra.

Ein góð frænka mín sagði mér um daginn að ég væri óheppnasta ólétta kona sem hún hefur þekkir sem er áræðinlega bara nokkuð rétt hjá henni.  Kannski vinn ég bara tiltilinn „óheppnasta ólétta konan“ fyrst að ég vann ekki titilinn um getnaðarlegasta göngulag starfsmanna Reykjavikurborgar þarna um daginn.

 Ætla að segja þetta fint hafiði það best í heimi